زومجی:
احتمالا اگر ازتان بپرسند بهترین فیلم تریلرِ اکشنِ پُرتعلیق و تنشی که در سال گذشته دیده‌اید چه بوده است جواب‌تان «مأموریت غیرممکن: فال‌اوت» خواهد بود (من هم همین‌طور). اگر مجبور باشید تا یکی از بهترین بدلکاری‌های ۲۰۱۸ را انتخاب کنید، احتمالا مثل من سراغِ سکانس سقوط آزادِ تام کروز در «فال‌اوت» می‌روید. اگر قرار بود مهم‌ترین صحنه‌ی سینمایی در سال ۲۰۱۸ که باعثِ شده بود تا در ذهن‌تان بلایی که سر بدنِ انسان می‌آید را تصور کنید، فیلمِ «شب به سراغ ما خواهد آمد» (The Night Comes for Us)، شاملِ جشنواره‌ای از انواع و اقسام آنهاست. اگر ازتان درباره‌ی بهترین فیلم ترسناکِ دلهره‌آوری که دیده‌اید بپرسند، احتمالا جواب‌تان «موروثی» (Hereditary) خواهد بود (من هم همین‌طور). اگر قصد انتخاب کردنِ بهترین فیلم ابرقهرمانی‌تان را داشته باشید یا سراغ «اونجرز: جنگ اینفینیتی» یا «مرد عنکبوتی: به درون دنیای عنکبوتی» خواهید رفت و اگر ازتان بخواهند تا بهترین فیلمی که در سال گذشته براساسِ یک شخصیتِ مشهور ساخته شده است را نام ببرید، «نخستین انسان» را انتخاب می‌کنید و دوباره اگر ازتان بخواهند تا بهترین فیلمی که در سال گذشته به خاطر تعهد و تاکیدش روی واقع‌گرایی ساخته شده بود را انتخاب کنید، باز سراغِ نحوه‌ی به تصویر کشیدنِ سفرِ انسان به ماه در «نخستین انسان» خواهید رفت (من همین‌طور. نمی‌دانم چرا یک‌دفعه این‌قدر با یکدیگر هم‌نظر شده‌ایم!). اما تمام اینها قبل از زمانی بود که مستندِ «فری سولو» (Free Solo) را ندیده بودم. احساسِ غیرقابل‌وصفِ پُرشور و اشتیاقی که بعد از آن به اعصابم حمله کرده بود، با هولناک‌ترین و دلهره‌آورترین فیلم‌های ترسناک و اکشنِ سال ۲۰۱۸ غیرقابل‌قیاس است. یا حداقل «فری سولو» هرچه نباشد، نه‌تنها تام کروزتر از تام کروز است، بلکه بهترین فیلمِ ابرقهرمانی سال ۲۰۱۸ هم است. درواقع اگر قرار باشد بهترین فیلم‌های ابرقهرمانی سال را رده‌بندی کنم، بدون‌شک جایگاه اول با اختلاف به «فری سولو» می‌رسد. بالاخره شخصیت اصلی این مستند مثل ابرقهرمانان، مجهز به قدرتی فرابشری نیست که هست. مقداری از پولی که از این راه به دست می‌آورد را به‌طرز «بروس وین»واری خرجِ بهتر کردنِ زندگی طبقه‌ی همکفِ جامعه نمی‌کند که می‌کند. در قالب نامزد غیررسمی‌اش به قول معروف یک «لاو اینترست» که رابطه‌شان به‌طرز «پیتر پارکر/مری جین»گونه‌ای جذاب است ندارد که دارد. با وجود انجام کاری که دنیا را به انگشت به دهان می‌گذارد، اما روحیه‌ی درون‌گرایش به خیلی از ابرقهرمانانی که برای دل خودشان کار می‌کنند نرفته است که رفته است. یک سال بعد از طلاق مادرش، پدرش را در نوجوانی به‌طرز «عمو بن»گونه‌ای از دست می‌دهد که نمی‌دهد (درحالی‌که عمو بن با جمله‌ی معروفش پیتر پارکر را مرد عنکبوتی می‌کند، پدرِ شخصیت اصلی این مستند، او را با حرفه و عشق دلخواه‌اش آشنا کرده بود، اما هیچ‌وقت فرصت نمی‌کند تا پسرش را در اوجِ موفقیت ببیند).
مقالات مرتبط
«فری سولو»، محصول شبکه‌ی نشنال جئوگرافیک که جیمی چین و الیزابت چای براساسِ زندگی شخصی و به تصویر کشیدنِ بزرگ‌ترین رکوردِ الکس هانولد، اسطوره‌ی جوانِ صخره‌نوردی دنیا ساخته شده، درکنارِ «مراقب فاصله‌بودن» (Minding the Gap)، دومینِ مستند فوق‌العاده پُرسروصدا و تحسین‌شده‌ی ۲۰۱۸ است. تعجبی ندارد که هر دو به قله‌ی ژانرهای خودشان در سینمای سال ۲۰۱۸ تبدیل شده‌اند؛ هر دو روایتگرِ دستاوردهای شگفت‌انگیزِ کاراکترهای ناشناخته‌ی خودشان هستند و هر دو به سفرهای روانی بسیار سنگین و چالش‌برانگیزی می‌پردازند که به معنای واقعی کلمه سرنوشتِ کاراکترهایش در پایان فیلم به آن‌ها وابسته است؛ هرچه «مراقب فاصله‌بودن» برای کسانی که عاشقِ ویدیوهای اسکیت‌سواری هستند، حکم بهشتِ دل‌انگیزِ تماشای سُر خوردنِ جوانان بر فرازِ چرخ‌های اسکیتشان روی تپه‌های سن فرانسیسکو را داشت، «فری سولو» هم حکم بهشتِ خوره‌های تصاویرِ سرگیجه‌آور و خیره‌کننده از برخی از معروف‌ترین مکان‌های صخره‌نوردی دنیا را دارد؛ و هرچه «مراقب فاصله‌بودن» به‌عنوان نتیجه‌ی بیش از ۱۲ سال ویدیوهایی بود که سازنده‌اش از خودش و دوستانش گرفته بود تا به تجربه‌ای «پسرانگی»وار برسد، «فری سولو» هم روایتگرِ ایستگاه آخرِ پروسه‌ای است که به‌طور جدی از سال‌ها قبل آغاز شده بوده است. اکثر اوقات مستندها، فیلم‌هایی هستند که باید گلیم خودشان را از آب بیرون بکشند، فیلم‌هایی نیستند که توانایی به دست آوردن این همه پوشش رسانه‌ای را داشته باشند و پای سوژه‌هایشان را به تاک شوهایی که در رزرو ابرقهرمانان و سوپراستارها است باز کنند، اما چنین چیزی درباره‌ی «فری سولو» صدق نمی‌کند. دلیلش به محضِ دیدنِ فیلم کاملا قابل‌درک میشود. داریم درباره‌ی فیلمی حرف می‌زنیم که روایتگرِ یکی از بزرگ‌ترین دستاوردهای ورزشی تاریخ بشریت است. داریم درباره‌ی دستاوردی حرف می‌زنیم که در بینِ اولین فتحِ اورست یا رکورد ۹ ثانیه و ۵۸ صدم ثانیه‌ای اویسن بولت، هشت مدال طلای مایکل فیلیپس، طناب‌بازی فیلیپه پتیت بین برج‌های دوقلوی نیویورک و غیرقابل‌تصورترین دستاوردهای ورزشی‌ای که می‌توانید پیدا کنید قرار می‌گیرد. راستش کار الکس هانولد حتی بزرگ‌ترین دستاوردِ ورزشی که چه عرض کنم، یکی از بزرگ‌ترین دستاوردهایی که یک انسان به‌تنهایی در طول تاریخ به آن رسیده است. دستاوردی که رسانه‌ها آن را با قدم گذاشتنِ انسان روی ماه مقایسه می‌کنند.
نسخه کامل نقد را در وبسایت زومجی بخوانید.
وبلاگ سینما و تلویزیون «فری ,سولو» ,فیلم ,۲۰۱۸ ,ازتان ,خودشان ,«فری سولو» ,بهترین فیلم ,«مراقب فاصله‌بودن» ,شخصیت اصلی ,داریم درباره‌ی ,هرچه «مراقب فاصله‌بودن» منبع
درباره این سایت